Tiêu đề ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ΤΟΜΟΣ 5 ΟΜΙΛΙΕΣ 101-125-1.pdf ✅

† π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ Σοφία Σειράχ Τόμος 5: (Ὁμιλίες 101-125) «προσέλθετε πρός με οἱ ἐπιθυμοῦντές μου, καὶ ἀπὸ τῶν γεννημάτων μου ἐμπλήσθητε· (Σοφ. Σειρ. κδ ́ 19) Ἀπομαγνητοφωνημένες ὁμιλίες
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος 1 Πίνακας περιεχομένων Ὁμιλία 101η................................................................................................................................................. 3 Ὁμιλία 102η............................................................................................................................................... 16 Ὁμιλία 103η............................................................................................................................................... 29 Ὁμιλία 104η............................................................................................................................................... 41 Ὁμιλία 105η............................................................................................................................................... 54 Ὁμιλία 106η............................................................................................................................................... 67 Ὁμιλία 107η............................................................................................................................................... 79 Ὁμιλία 108η............................................................................................................................................... 91 Ὁμιλία 109η............................................................................................................................................. 103 Ὁμιλία 110η............................................................................................................................................. 115 Ὁμιλία 111η............................................................................................................................................. 128 Ὁμιλία 112η............................................................................................................................................. 140 Ὁμιλία 113η............................................................................................................................................. 152 Ὁμιλία 114η............................................................................................................................................. 164 Ὁμιλία 115η............................................................................................................................................. 176 Ὁμιλία 116η............................................................................................................................................. 188 Ὁμιλία 117η............................................................................................................................................. 200 Ὁμιλία 118η............................................................................................................................................. 212 Ὁμιλία 119η............................................................................................................................................. 224 Ὁμιλία 120η............................................................................................................................................. 236 Ὁμιλία 121η............................................................................................................................................. 248 Ὁμιλία 122η............................................................................................................................................. 260 Ὁμιλία 123η............................................................................................................................................. 272 Ὁμιλία 124η............................................................................................................................................. 284 Ὁμιλία 125η............................................................................................................................................. 297
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ Ὁμιλία 101η [26/6/1990] 2
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος 3 Ὁμιλία 101η Ἀπό τά ἔσοδά σου κατ ̓ ἀναλογίαν καί κατ ̓ ἀξίαν νά προσφέρης δῶρα στόν Κύριον. Δέν γνωρίζομε πότε θά πεθάνωμε γιατί δέν κάναμε συμφωνία μέ τόν ἅδην. Τό τάλαντον τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς μας. γαπητοί μου, πάλι στό βιβλίο τῆς Σοφίας Σειράχ ἐρχόμεθα νά μαθητεύσομε. Εἲχαμε μείνει τήν περασμένη φορά στό 11ο χωρίο τοῦ 14ου κεφ. «Τέκνον, καθὼς ἐὰν ἔχῃς, εὖ ποίει σεαυτὸν καὶ προσφορὰς Κυρίῳ ἀξίως πρόσαγε». Παιδί μου, λέγει, ἀνάλογα μέ ἐκεῖνα πού ἒχεις νά φροντίζεις τόν ἑαυτόν σου καί σύμφωνα μέ τά ἒσοδά σου οἱ προσφορές σου στόν Κύριο νά εἶναι κατ’ ἀξίαν. Καί ἐπειδή εἲχαμε ἀναλύσει, ἀγαπητοί, τό πρῶτο ἡμιστίχιο πού ἀναφέρεται στό νά καταπολεμήσεις τήν τσιγγουνιά... ἒ... ἀνάλογα μέ ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἒχεις φρόντιζε γιά τόν ἑαυτό σου, νά χαρεῖς, χωρίς ἐννοεῖται πάντα ἁμαρτία, ὃ,τι ἀγαθά σοῦ δίδει ὁ Θεός. Αὐτό τό εἲχαμε ἀναλύσει τήν περασμένη φορά. Τώρα θά δοῦμε τό β ́ ἡμιστίχιο, πού λέγει «καὶ προσφορὰς Κυρίῳ ἀξίως πρόσαγε», δηλ. καί σύμφωνα μέ τά ἒσοδά σου οἱ προσφορές σου στόν Κύριο νά εἶναι κατ’ ἀξίαν. Γιά νά δοῦμε αὐτό, ἀγαπητοί μου, τό ἡμιστίχιο. Γιατί, μήν ξεχνᾶμε ὃτι δέν εἶναι μόνο κανείς νά μήν εἶναι τσιγγούνης στούς ἀνθρώπους, στόν ἑαυτόν του πρῶτα, στούς ἂλλους ἀνθρώπους κατοπινά καί ὓστερα στό Θεό. Μπορῶ νά πῶ ὃτι τό τελευταῖο αὐτό ἲσως δέν τό ἒχομε λογαριάσει. Γι’ αὐτό στό Θεό εἲμαστε τσιγγούνηδες. Βέβαια θά μού πεῖτε· ὁ Θεός ἒχει ἀνάγκη άπό δική μας προσφορά; Ἀναμφισβήτητα ὂχι. Ὁ Θεός εἶναι ἀνενδεής. Λέγει μάλιστα κάπου σ’ ἓναν ψαλμό: «Ἐάν ὑποτεθεῖ ὃτι ἒχω ἀνάγκη ἀπό τίς προσφορές σου, ἐφ’ ὃσον ὃλα τά θηράματα τοῦ ἀγροῦ εἶναι δικά μου, ὃλα τά ζῶα τοῦ δάσους εἶναι δικά μου κι ἂν ὑποτεθεῖ ὃτι θά πεινοῦσα καί θά ἢθελα νά σφάξω καί νά φάγω, θά σέ ρωτοῦσα;» Λέγει ὁ Θεός. Εἶναι ἓνα ὡραῖο σχῆμα, πάρα πολύ ὂμορφο, μιά ὡραῖα εἰκόνα, πού δείχνει ὃτι ὁ Θεός δέν ἒχει ἀνάγκη ἀπό τίς προσφορές μας. Ἂν τό κάνει καί ζητάει τή λατρεία τή δική Του ἀπό μᾶς, εἶναι γιά νά ὑπάρχει αὐτή ἡ ἑνότητα. Κι ἂλλοτε σᾶς τό ἒχω πεῖ καί πολλές φορές μάλιστα σᾶς τὀ ἒχω πεῖ, ἀλλά δέν διστάζω νά σᾶς τὀ λέω πάντοτε ὃτι ἡ δημιουργία πρέπει νά ξεκινάει ἀπό τό Θεό, νά λειτεουργεῖ μέ τό Θεό καί νά καταλήγει στό Θεό. Ἒτσι δημιουργεῖται μία ἑνότητα κτίστου καί κτίσεως. Ἂν κάπου σπάσει, τότε αὐτό εἶναι τρομερό ὂχι γιά τό Θεό, ἀλλά εἶναι γιά τήν κτίση καί ἐκεῖ πού σπάζει ἡ κτίση δέν εἶναι παρά στό σημεῖο τό εὐαίσθητο πού λέγεται ἂνθρωπος. Διότι δεν διενοήθη ἡ ἂψυχος ὓλη, τ’ ἀστέρια, ὁ ἣλιος, ἡ σελήνη, ἡ γῆ μας νά στραφοῦν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Οὒτε διενοήθησαν ποτέ τά φυτά ἢ τά ζῶα ἀκόμη καί στά τελειότερα ζῶα, στα θηλαστικά νά γίνει κάποια στάση, ἐπανάσταση κατά τοῦ Θεοῦ καί διακοπή σχέσεων μέ τό Θεό. Αὐτό συμβαίνει μόνο στά λογικά κτίσματα. Καί ἐπειδή στό ὁρατό σύμπαν τό μόνο λογικό ὂν εἶναι ὁ ἂνθρωπος, γι’ αὐτό ἐκεῖ μπορεῖ νά σπάσει αὐτή ἡ ἑνότητα. Ὁ Θεός κάνει τά πάντα, κάνει τόν ἂνθρωπο. Ὁ ἂνθρωπος τώρα πρέπει νά προσφέρει τήν κτίση στό Θεό, νά προσφέρει τήν κτίση στό Θεό. Ἂν τήν προσφέρει, ὁ κύκλος ἒκλεισε καί τότε ἒχομε ἑνότητα. Ἀ