Tiêu đề ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ΤΟΜΟΣ 6 ΟΜΙΛΙΕΣ 126-150-1.pdf ✅

† π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ Σοφία Σειράχ Τόμος 6: (Ὁμιλίες 125-150) «προσέλθετε πρός με οἱ ἐπιθυμοῦντές μου, καὶ ἀπὸ τῶν γεννημάτων μου ἐμπλήσθητε· (Σοφ. Σειρ. κδ ́ 19) Ἀπομαγνητοφωνημένες ὁμιλίες
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος 1 Πίνακας περιεχομένων Ὁμιλία 126η................................................................................................................................................. 3 Ὁμιλία 127η............................................................................................................................................... 15 Ὁμιλία 128η............................................................................................................................................... 28 Ὁμιλία 129η............................................................................................................................................... 40 Ὁμιλία 130η............................................................................................................................................... 51 Ὁμιλία 131η............................................................................................................................................... 63 Ὁμιλία 132η............................................................................................................................................... 76 Ὁμιλία 133η............................................................................................................................................... 88 Ὁμιλία 134η............................................................................................................................................. 101 Ὁμιλία 135η............................................................................................................................................. 114 Ὁμιλία 136η............................................................................................................................................. 127 Ὁμιλία 137η............................................................................................................................................. 139 Ὁμιλία 138η............................................................................................................................................. 151 Ὁμιλία 139η............................................................................................................................................. 163 Ὁμιλία 140η............................................................................................................................................. 176 Ὁμιλία 141η............................................................................................................................................. 188 Ὁμιλία 142η............................................................................................................................................. 201 Ὁμιλία 143η............................................................................................................................................. 213 Ὁμιλία 144η............................................................................................................................................. 225 Ὁμιλία 145η............................................................................................................................................. 238 Ὁμιλία 146η............................................................................................................................................. 251 Ὁμιλία 147η............................................................................................................................................. 263 Ὁμιλία 148η............................................................................................................................................. 275 Ὁμιλία 149η............................................................................................................................................. 288 Ὁμιλία 150η............................................................................................................................................. 300
ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ Ὁμιλία 126η [20/8/1991] 2
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος 3 Ὁμιλία 126η Ὁ ἄνθρωπος δέν ἐπλάσθη ματαίως διότι στόν Χριστό ἐνικήθη ἡ φθορά καί ὁ θάνατος. Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐτέθη σέ ὅρια. Ὁ Θεός ἐνέδυσε ἰσχύν τόν ἄνθρωπον πού εὑρίσκεται εἰς τό «κατ ̓ εἰκόνα». Εἴμεθα εἰκόνα Χριστοῦ καί τό «κατ ̓ εἰκόνα» ἐτέθη εἰς τόν ὅλον ἄνθρωπον. εβασμιώτατε, αγαπητοί μου αδελφοί, ενθυμείσθε, είχαμε μείνει στο πρώτο χωρίο του 17ου κεφαλαίου του βιβλίου Σοφία Σειράχ και είδαμε εκεί, μας ανέφερε ο ιερός συντάκτης ότι «Κύριος έκτισεν εκ γής άνθρωπον και πάλιν επέστρεψεν αυτόν εις αυτόν» ότι δηλαδή, ο Κύριος έπλασε τον άνθρωπο και το σώμα του από το χώμα της γής και πάλι τον ξαναγύρισε σ’αυτήν, στη γή. Και είχαμε δεί το φαινόμενο του θανάτου και είχαμε κάπως αναγνώσει λίγο σύντομα, γιατί ο χρόνος τελείωνε, μια πολύ ωραία θεολογική ανάπτυξη του αγίου Θεοφίλου, του επισκόπου Αντιοχείας. Είναι παλιός Πατήρ, ακόμη δεν είχαν τελειώσει οι διωγμοί όταν εκείνος έζησε. Και εκείνος ερωτά, ο άνθρωπος επλάσθη θνητός ή αθάνατος; Και λέγει ούτε θνητός, ούτε αθάνατος. Αλλ’ ερεί τις, αλλά θα πεί κάποιος, τότε τι έγινε; δηλαδή, τι από τά δύο; Και εκεί μας αναφέρει ότι ο Θεός δεν έκανε τον θάνατο, ότι αν ο Θεός έκανε τον άνθρωπο θνητό, τότε αίτιος του θανάτου θα ήτο ο Θεός. Άν πάλι έκανε τον άνθρωπο αθάνατο, τότε γιατί πεθαίνει; Και μας είπε κάτι πάρα πολύ σημαντικό, ότι ο Θεός έκανε τον άνθρωπο «δεκτικόν αμφοτέρων» δηλαδή ήτο δεκτικός και να ζήσει και να μη ζήσει «ίνα ει ρέψη επί τά της αθανασίας τηρήσας την εντολήν του Θεού, μισθόν κομίσηται παρ’ αυτού την αθανασίαν και γένηται Θεός, εί δ’ αύ τραπή επί τά του θανάτου πράγματα παρακούσας του Θεού αυτός εαυτώ αίτιος ή του θανάτου, ελεύθερον γάρ και αυτεξούσιον εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον» Με άλλα λόγια, αυτεξουσίως, αφού αυτεξούσιον τον έκανε ο Θεός τον άνθρωπο, θα διάλεγε ο άνθρωπος ή την ζωή ή τον θάνατο. Επειδή λοιπόν ετράπη στα θνητά πράγματα, δηλαδή παρήκουσε του Θεού και ζήτησε την αυτονομία του, την αυτονομία κάτι πάρα πολύ σπουδαίο αυτό, πού είναι η καρδιά, ο πυρήνας του προπατορικού αμαρτήματος να γίνει Θεός χωρίς τον Θεό. Και αυτό το προπατορικό αμάρτημα συνεχίζεται μέχρι σήμερα και μέχρι πού να τελειώσει η Ιστορία του ανθρώπου. Άν πάλι δεν υπήκουε, θα πέθαινε, αν το έκανε αυτό. Εάν πάλι υπήκουε στο θέλημα του Θεού τότε θα έμενε αθάνατος. Βέβαια σας είχα πεί την περασμένη φορά, ότι ο Θεός προγνώριζε τι θα εγίνετο και έτσι εκ των προτέρων έκανε αυτό το όν πού λέγεται άνθρωπος, υπό την μορφή δύο φύλων, άρρεν και θήλυ. Γιατί και ο άνδρας είναι άνθρωπος και η γυναίκα είναι άνθρωπος. Και έτσι γνωρίζοντας ο Θεός, όπως λέγει ο άγιος Ειρηναίος «προειδότος του Θεού» προεγνώριζε ο Θεός τι θα εγίνετο, γι’ αυτό ακριβώς προλαβαίνει ο Θεός τά πράγματα, ώστε εισερχομένου του θανάτου να μη χαθεί ο άνθρωπος. Και έκανε τον άνθρωπο υπό την μορφή των δύο φύλων κ.λ.π. δηλαδή να έχομε την γένηση άλλων, να έχομε απογόνους, γιατί αλλιώτικα θα χανόταν ο άνθρωπος με το θάνατό του. Τώρα γιατί ο Θεός έκανε τά δύο φύλα και δεν θα μπορούσε ο άνθρωπος να γεννά, χωρίς να υπάρχουν δύο φύλα, αυτό είναι άλλη παράγραφος, όπως το Σ